Rada Europejska 23-24 października 2014 r.
Realizacja postulatów PL w przyjętych konkluzjach Rady Europejskiej
-
Kontynuacja przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji dla sektora elektroenergetycznego do 2030 r. – w konsekwencji ograniczenie wzrostu cen energii elektrycznej zarówno dla odbiorców indywidualnych, jak i przemysłowych;
-
Uwzględnienie klauzuli rewizyjnej wzmacniającej rolę Rady Europejskiej w zakresie przyszłych inicjatyw legislacyjnych dot. pakietu klimatyczno-energetycznego UE;
Pkt 1 konkluzji RE: „Rada Europejska będzie prowadzić przegląd wszystkich elementów przedmiotowych ram i nadal wytyczać – w stosownych przypadkach–strategiczne kierunkidziałania, zwłaszcza w odniesieniu do konsensusu w kwestii sektorów objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji (ETS), sektorów nieobjętych tym systemem, w kwestii połączeń międzysystemowych i efektywności energetycznej w stosownych przypadkach – strategiczne kierunki działania" |
Zapis jest istotny w kontekście podejmowania dalszych istotnych decyzji w ramach jednomyślności.
-
Przyjęcie niewiążącychna poziomie krajowymcelów w zakresie OZE i efektywnościenergetycznej.
Pkt 3 konkluzji RE „Powyższe cele zostaną zrealizowane z pełnym poszanowaniu swobody,z jaką państwa członkowskie mogą określać swoje koszyki energetyczne. Cele nie zostaną przełożone na cele wiążące krajowo.” |
-
Podkreślenie zróżnicowanego poziomu rozwoju państw członkowskich przekładającego się na większy wysiłek redukcyjny dla państw o niższym PKB;
-
Powstanie nowej rezerwy obejmującej 2% uprawnień w zakresie unijnego ETS - wpływy z rezerwy będą wykorzystywane do zwiększenia efektywności energetyczneji do modernizacji systemów energetycznych państw członkowskich o niskich dochodach (PKB na mieszkańca poniżej 60 % średniej UE*), tak aby ich obywatele mogli korzystać z czystszej i bezpiecznej energii po przystępnej cenie;
-
Wezwanie Komisji Europejskiej, aby w swoich dalszych działaniach (legislacyjnych) poszukiwała rozwiązań akceptowalnych dla państw członkowskich;
-
Kontynuacja bezpłatnego przydziału uprawnień dla sektorów przemysłowych zagrożonych ucieczką emisji (zjawiskiem carbon leakage).

Rada Europejska 23-24 października 2014 r.
Możliwe negatywne konsekwencje potencjalnego braku przyjęcia konkluzji RE
(w przypadku zgłoszenia veto przez PL)
-
Brak wynegocjowania korzystnych dla PL mechanizmów kompensacyjnych i sprawiedliwego podziału obciążeń (w kontekście dalszych nieuniknionych nacisków niektórych państw na przyjęcie ambitnych celów);
-
Ryzyko przyjęcia niekorzystnych dla PL celów redukcyjnych w przyszłości, w procedurze nie wymagającej jednomyślności państw członkowskich (na forum RE) – ryzyko przyjmowania ustaleń w drodze procedury legislacyjnej, tj. w drodze głosowania większością kwalifikowaną w ramach Rady UE;
-
Brak kontynuacji rozwiązań służących przeciwdziałaniu carbon leakage oraz przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji dla sektora elektroenergetycznego;
-
W związku z powyższym wzrost cen energii większy niż bez pakietu (zarówno dla odbiorców indywidualnych, jak i przemysłowych) oraz utrata konkurencyjności gospodarki;
-
Brak uwzględnienia często podnoszonego przez PL postulatu dot. konieczności zapewnienia przystępnych cen energii;
-
Brak powstania nowej rezerwy obejmującej 2% uprawnień w zakresie unijnego ETS na cele modernizacji energetyki i zwiększenia efektywności energetycznej;
-
Brak wzmocnienia roli Rady Europejskiej w procesie realizacji polityki klimatyczno-energetycznej UE i wskazania, że dalsze kluczowe decyzje w tej prawie będą podejmowane na poziomie RE (uprawnienie rewizyjne);
-
Brak uwzględnienia istotnego zalecenia Rady Europejskiej dla Komisji Europejskiej, aby w swoich dalszych działaniach (legislacyjnych) poszukiwała ozwiązań akceptowalnych dla państw członkowskich;
-
Zagrożenie braku uwzględnienia w przyszłych rozwiązaniach zapisów podkreślających różny poziom rozwoju państw członkowskich i w związku z tym konieczność zastosowania sprawiedliwego podziału wysiłków
-
Zagrożenie przyjęcia wyższych celów wiążących na poziomie krajowym w zakresie efektywności energetycznej i OZE (na skutek dalszych i silnych nacisków państw promujących takie rozwiązania);
-
Brak podkreślenia istoty i wagi rozwoju czystych technologii węglowych w kontekście redukcji emisji CO2;
-
Zagrożenie przyjęcia celu w zakresie połączeń międzysystemowych w proponowanej wcześniej wielkości (15%),